Terapia powięziowa
To terapia ukierunkowana na powięź - białawo półprzeźroczystą tkankę miękką, która tworzy nieprzerwaną, trójwymiarową sieć w całym ciele.
Struktura ta uznawana jest za tak zwany miękki szkielet człowieka, gdyż pokrywa i łączy każdy narząd, mięsień, nerw, a nawet najmniejsze włókno mięśniowe.
Dzięki swojej wszechobecności pełni ona rolę komunikacyjną przekazując zmiany napięć z jednego obszaru na inne warstwy i do innych okolic. Po wielu latach niedoceniania, dziś uznawana jest za jeden z najbardziej unerwionych czuciowo narządów, które mają wpływ na czucie głębokie (propriocepcję) i „świadomość” ruchu naszego ciała.
Postęp technologiczny i dynamiczny rozwój badań nad powięzią, wykazał na wiele sposobów, że zaburzenia funkcji tej tkanki mogą być przyczyną ostrych bólów mięśniowo-powięziowych. Nieprawidłowa postawa, monotonne ruchy i przeciążenia powodują skracanie oraz zgrubienie powięzi. W ten sposób tkanka traci swoją elastyczność i zdolność ślizgową.
Terapia powięziowa polega na zlokalizowaniu pierwotnych zaburzeń powięzi, które nie zawsze znajdują się w miejscu aktualnych dolegliwości (stare urazy, objawy współistniejące). Za pomocą technik manualnych zmiany dysfunkcyjne powięzi są usuwane a jej ruchomość optymalizowana, dzięki czemu dochodzi do eliminacji bólu.
Terapia manualna
Polega na diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń narządu ruchu. Obejmuje szereg technik i procedur leczniczych wykonywanych przez terapeutę bezpośrednio rękami (stąd nazwa metody). Zastosowane technik mają na celu usunięcie przyczyny bólu i ustąpienie związanych z nimi objawów. Postępowanie terapeutyczne zaczyna się od dokładnego wywiadu z pacjentem celem zebrania jak najwięcej informacji dotyczących możliwych przyczyn dolegliwości. Następnie wykonuje się szereg testów klinicznych, dzięki którym dokonuje się oceny zakresu i jakość ruchu. Palpacyjnie bada się napięcie tkanek, analizuje odpowiedź bólową na określone ruchy czy pozycje ciała. Na podstawie tych działań i badań fizjoterapeuta jest w stanie zlokalizować przyczynę bólu i zaplanować odpowiednią terapię. Do tego celu wykorzystuje szereg technik polegających na manipulacji, mobilizacji, trakcji, kompresji, masażu, energizacji mięśni i neuromobilizacji. Celem terapii manualnej jest odzyskanie prawidłowej pracy w stawach oraz przywrócenie równowagi mięśniowej w ciele co związane jest bezpośrednio z ustąpieniem dolegliwości pochodzenia biomechanicznego. Techniki, którymi dysponuje terapia manualna dają najlepsze rezultaty w zwalczaniu dolegliwości wynikających z odwracalnych zaburzeń czynności narządu ruchu, szczególnie kręgosłupa. Przyczyniają się również do skrócenia czasu leczenia z jednoczesnym zwiększeniem sprawności ruchowej i zdolności do podjęcia pracy zawodowej przy równoczesnym ograniczeniu leczenia farmakologicznego. Terapia manualna przynosi również znakomite efekty w stanach będących konsekwencją długotrwałego unieruchomienia chorej części ciała. Stosowane w tym przypadku techniki polegają na uelastycznieniu przykurczonych struktur tkankowych (mięśni, więzadeł, torebki stawowej) oraz na przywracaniu prawidłowego ruchu w stawach (ślizgu i toczenia).
Kinesiotaping
Metoda terapeutyczna wspomagająca proces usprawniania, stosowana w wielu dysfunkcjach układu mięśniowo-stawowego, polegająca na aplikacji przez terapeutę specjalnych plastrów o rozciągliwości zbliżonej do ludzkiej skóry.
Plastry nie zawierają żadnych lekarstw, a ich działanie jest wyłącznie mechaniczne. W zależności od schorzenia i sposobu plastrowania można przy ich pomocy uzyskać następujące efekty:
znacząco przyspieszyć likwidację obrzęku, poprawić mikrokrążenie krwi i limfy, zwiększyć odżywienie gojącej się tkanki, ustabilizować i skorygować uszkodzony staw wpływając na propriocepcję, normalizować napięcie mięśniowe, chronić uszkodzone miejsce.
Niewątpliwym atutem metody jest to, że oddziałuje 24 godziny na dobę, nie ogranicza ruchów w stawach i nie stanowi żadnej przeszkody w prowadzeniu dotychczasowego stylu życia.
Plastry zdecydowanie redukują odczucia bólowe i dają pacjentowi poczucie pewności i zaufania do uszkodzonego stawu.
Trening funkcjonalny
To prozdrowotne podejście do treningu. Charakteryzuje się optymalizacją wzorców ruchowych, które wykorzystujemy w czynnościach dnia codziennego. Nasz układ ruchu został zaprojektowany do poruszania się. Ruch jest nieodzownym warunkiem utrzymania tego układu w zdrowiu i równowadze. Ewolucja niestety nie zdążyła przygotować narządu ruchu do siedzenia tak często, jak obecnie występuje to w krajach wysoko rozwiniętych. Siedzimy w samochodzie, w pracy przed komputerem, w kinie, teatrze, przed telewizorem, na rowerze, w restauracji. Tak stan doprowadza do osłabienia mięśni utrzymujących postawę ciała i odpowiadających za prawidłowe wzorce ruchu. Z kolei słabe mięśnie powodują zmiany prawidłowych wzorców ruchu na te nieefektywne, które prowadzą do wysokiego ryzyka doznania kontuzji (np. ostrego bólu pleców). Zaletą treningu funkcjonalnego jest koncentrowanie się na ćwiczeniach prawidłowych wzorców postawy i ruchu, gdyż angażuje się nie tyko mięśnie, ale i umysł, poprawiając w ten sposób relację między układem nerwowym a mięśniowo-szkieletowym. Podstawowymi zasadami takiego treningu są: wielostawowość, wielopłaszczyznowość i użyteczność ćwiczeń naśladujących ruchy, które wykonujemy podczas codziennych czynności np. wstawanie z krzesła, podnoszenie ciężkich przedmiotów z podłogi. Jest to najlepszy sposób, aby zapobiegać skutkom siedzącej pracy i niewłaściwego trybu życia.
